Περί εφοπλιστών και πάλι...

Με την παρακάτω επιστολή του Δ. Καρακώστα, ελπίζουμε ότι ολοκληρώνεται η αντιπαράθεση που ξεκίνησε με αντικείμενο τη συμβολή των εφοπλιστών στην ελληνική οικονομία. Καλό είναι να κλείσουν οι γραμμές μας γιατί, όπως βλέπουμε από την ΕΡΤ, έρχεται μπουρνιόκο...

ΜΑΘΑΜΕ ΟΤΙ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΠΕΛΕΣ…

«Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες
την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική»

Τζορτζ Οργουελ

Επιτέλους η κουβέντα απέκτησε ενδιαφέρον... Διάβασα με μεγάλη προσοχή την επιστολή του αρχισυντάκτη του οικονομικού ρεπορτάζ του ΑΜΠΕ, Νίκου Δρόσου, ως απάντηση στην κριτική για το ρεπορτάζ του συναδέλφου, Πάρη Τσιριγώτη, με τίτλο «Πρόσθετα φορολογικά έσοδα ύψους 200 εκατ. ευρώ υπόσχονται οι εφοπλιστές στην πολιτεία». Είναι τουλάχιστον αστεία η άποψη ότι η επιστολή μου και ο σχολιασμός του εκπροσώπου των εργαζομένων, Πέτρου Τσάγκαρη, συνιστούν απόπειρα λογοκρισίας. Η άποψη αυτή, αποτελεί απλά μια προσπάθεια να μη συζητηθεί η ουσία του θέματος και ν’ αποφευχθεί, εντέχνως, η ουσία της κριτικής, για τα στοιχεία, που αφορούν τον παρασιτικό χαρακτήρα του εφοπλιστικού κεφαλαίου στην Ελλάδα. Η άποψη αυτή στερείται σοβαρότητας, όπως και το «ανάθεμα» ότι (δήθεν) απαξιώνουμε τη δουλειά των εργαζομένων στο ΑΜΠΕ.

Επιτέλους η κουβέντα απέκτησε ενδιαφέρον, γιατί ενώ στήθηκε ολόκληρη επιχείρηση από την αστυνομία για τη σύλληψη του δημοσιογράφου, Κώστα Βαξεβάνη, ο οποίος τόλμησε να δημοσιοποιήσει την περιλάλητη λίστα Λαγκάρντ, ο αρχισυντάκτης του οικονομικού καταγγέλλει λογοκρισία και στο ΑΜΠΕ! Ενώ ο πρώην παρουσιαστής της Πετρούλας και των ξέφρενων πάρτι της Μυκόνου, «ξήλωσε» τους Αρβανίτη και Κατσίμη από τη ΝΕΤ, επειδή τόλμησαν να κάνουν κριτική για τις βαρβαρότητες των ένστολων χρυσαυγιτών στη ΓΑΔΑ σε αντιφασίστες, η ΕΤ3 απολύει δημοσιογράφο, επειδή ο τελευταίος έκανε ένα απλό σχόλιο για την αστυνομοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, εξαπολύονται κατηγορίες για λογοκρισία, μόνο και μόνο γιατί ζητάμε το ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΜΠΕ, που οι πολίτες πληρώνουν τους πετσοκομμένους μισθούς μας, να μην μεταφέρει την προπαγάνδα των εφοπλιστών και της οικονομικής ολιγαρχίας!

Το εξήγησα και στην τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον Πάρη, στον οποίο ανέφερα ότι η επιστολή μου σε καμιά περίπτωση δεν είχε προσωπικό χαρακτήρα. Λυπάμαι αν τον στενοχώρησα, αλλά του ξεκαθάρισα πως επιμένω στην άποψή μου ότι το ρεπορτάζ του δεν ήταν στοιχειοθετημένο και απηχεί την προπαγάνδα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Επιμένω ότι ήταν λάθος να γράφεις για την υπόσχεση των Ελλήνων εφοπλιστών να προσφέρουν 200 εκατ. ευρώ στον κρατικό κορβανά και να στηρίζεις το ρεπορτάζ σε «στοιχεία από αδημοσίευτη μελέτη ελληνικού ερευνητικού ινστιτούτου».

Η επιστολή μου αφορούσε τα σκανδαλώδη προνόμια του εφοπλιστικού κεφαλαίου από τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών. Αφορούσε το παρακάτω κομμάτι του ρεπορτάζ: «Η ναυτιλία, από το 2000 μέχρι το 2011, συνεισέφερε συνολικά 154 δισ. ευρώ στην Ελλάδα σε εισπράξεις από την παροχή υπηρεσιών μεταφορών (στοιχεία από αδημοσίευτη μελέτη ελληνικού ερευνητικού ινστιτούτου), ωστόσο περίπου το ήμισυ των χρημάτων αυτών επανεξήχθη στο εξωτερικό, καθώς δεν υπάρχει το αναγκαίο πλαίσιο πολιτικής που θα μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες ικανές, ώστε οι ναυτιλιακές εταιρείες να πληρώνουν στην Ελλάδα, για παρεχόμενες υπηρεσίες σε άλλες χώρες.»

Επιμένω, λοιπόν, ότι ο νόμος του 1975 παρέχει πλήρη φοροαπαλλαγή στο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Αναφέρθηκα διεξοδικά στο συγκεκριμένο νόμο και μόνο το στοιχείο ότι οι μετανάστες με τα παράβολα τους, προσφέρουν στο δημόσιο κορβανά πάνω από 50 εκατ. ευρώ, ενώ όλο το εφοπλιστικό κεφάλαιο μόνο 9 εκατ. ευρώ, πιστεύω ότι αρκεί για να διαπιστώσει κανείς με στοιχειώδη, έστω, κοινωνική ευαισθησία το μέγεθος της ταξικής αδικίας. Γι’ αυτά τα στοιχεία, βέβαια, κουβέντα. Για την« ταμπακιέρα», ούτε λέξη. Δεν είχα πρόθεση να μεταφέρω στο μπλογκ τις προσωπικές πολιτικές μου πεποιθήσεις, άλλοι το έκαναν, χρησιμοποιώντας σχόλιο του κάποτε ευρωβουλευτή της ΝΔ, Γιάννη Μαρίνου, δημοσιευμένο πρόσφατα, μόλις το…1997!

Εξακολουθώ να επιμένω στα όσα έγραψα και δεν έχω καμιά απολύτως πρόθεση να ζητήσω συγνώμη. Η επιστολή μου είχε συγκεκριμένα στοιχεία και επιμένω σε αυτά. Την εποχή που οι Έλληνες εργαζόμενοι έχουμε δεχτεί μια προσχεδιασμένη επίθεση και υποστεί οικονομικά μέτρα περίπου 60 δισ. ευρώ την τελευταία τριετία, επεσήμανα την προκλητική φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών. Δεν καταφέρθηκα κατά των εργαζομένων στο ΑΜΠΕ. Η στάση μου για την προάσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων είναι δεδομένη και γνωστή, όλα αυτά τα χρόνια. Όλοι μας, άλλωστε, έχουμε αφήσει τα ίχνη μας σε συνελεύσεις και κινητοποιήσεις τα τελευταία χρόνια και ο καθένας κρίνεται από αυτά…

Αναφέρθηκα, λοιπόν, σε συγκεκριμένα στοιχεία, στα οποία απάντηση δε δόθηκε. Η απάντηση ήταν ότι το ρεπορτάζ που δημοσιεύτηκε στις 25 Οκτωβρίου στηριζόταν στις δηλώσεις του Πικραμένου πριν από τέσσερις μήνες (!) στα «Ποσειδώνια» και σε συμπεράσματα του ΙΟΒΕ. Όποιος διαβάσει όλες τις επιστολές θα καταλάβει, απλά, ότι η μπάλα πετιέται στην εξέδρα…

Καταρχήν, φαντάζομαι ότι όλοι θα συμφωνήσουμε ότι το ΑΜΠΕ είναι δημόσια περιουσία. Μέχρι να ευοδωθούν, λοιπόν, τα σχέδια της οικονομικής ελίτ της χώρας, τις απόψεις της οποίας με συνέπεια και σθένος υπερασπίζεται ο αρχισυντάκτης του οικονομικού τμήματος, και ξεπουληθούν τα πάντα στους ιδιώτες, το ΑΜΠΕ παραμένει περιουσία του δημοσίου, δηλαδή περιουσία του ελληνικού λαού. Δεν είναι περιουσία ούτε των εφοπλιστών, του ΣΕΒ, ούτε των τραπεζιτών. Την εποχή που χιλιάδες αυτοκτονούν, δεν έχουν να θρέψουν τα παιδιά τους, οι νέοι –κατά χιλιάδες– φεύγουν στο εξωτερικό προς αναζήτησης δουλειάς, κόβονται οι φοροαπαλλαγές των οικογενειών, οι καρκινοπαθείς πεθαίνουν, οι συνταξιούχοι έχουν να διαλέξουν μεταξύ φαγητού ή φαρμάκων, σφαγιάζονται αναπηρικά και πολυτεκνικά επιδόματα, «οι πλούσιοι στην Ελλάδα συνεχίζουν να κάνουν πάρτι στις θαλαμηγούς τους», όπως δήλωσε και ο πρόεδρος του Eurogroup, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ! (σ.σ. συνέντευξη στην «Sueddeutsche Zeitung» στις 30/7/2012).

Αυτό είναι λαϊκισμός; Και θα πρέπει να ντρέπομαι γι’ αυτό; Όχι βέβαια. Είναι η αλήθεια! Και για να αντικρουστεί αυτή η άποψη, μάθαμε ότι τα πλοία έχουν προπέλες και φεύγουν. Σίγουρα μια εντυπωσιακή αποκάλυψη, που, ομολογώ, ότι ως αθλητικός συντάκτης δεν το ήξερα και ευτυχώς που με διαφώτισε ο αρμόδιος αρχισυντάκτης του οικονομικού τμήματος με το σχόλιο του Μαρίνου… Βέβαια αυτή η αλήθεια είναι γνωστή και στους δανειστές μας, καθώς ανέφερα στον αρχικό μου σχολιασμό ότι η επιτροπή ανταγωνισμού της Κομισιόν απέστειλε επιστολή στην κυβέρνηση, καταγγέλλοντας τις προκλητικές φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, αλλά απάντηση (φυσικά) δεν πήρε. Υποπτεύομαι ότι και τα πλοία των Ολλανδών, Νορβηγών ή Ισπανών εφοπλιστών έχουν προπέλες, αλλά κάποιους φόρους πληρώνουν στο κράτος!! Και αυτοί στις χώρες τους οικονομία της ελεύθερης αγοράς (ο εύσχημος τρόπος για να περιγράψεις τον καπιταλισμό) έχουν, αλλά συνεισφέρουν στα δημόσια έσοδα, αντί να υπόσχονται χαρτζιλίκια…

Θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στο ΑΜΠΕ παλεύουν μαζί με την πλειονότητα της κοινωνίας για να αντισταθούν σε αυτήν τη βάρβαρη, ταξική πολιτική, που φορολογεί το μισθωτό και καταδικάζει σε ανέχεια τον συνταξιούχο, για να φοροαπαλάσσει τους εφοπλιστές και να δίνει 200 δισ. στις τράπεζες! Αυτό είναι το θέμα και όχι να αποκαλύπτουμε ότι καράβια των εφοπλιστών έχουν προπέλες…

Επιμένω, όμως, ότι η κουβέντα απέκτησε, επιτέλους, ενδιαφέρον, καθώς η συνολική πολιτική άποψη του αρχισυντάκτη του οικονομικού τμήματος είναι γνωστή και εκπεφρασμένη. Μας την έκανε γνωστή και από το τηλεπαράθυρο του ΣΚΑΪ (σ.σ. «Κυριακή με δράση» 9/9/2011), όταν κατακεραύνωνε το Δημόσιο και θεωρούσε επιτακτική την μείωση του (δηλαδή ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ!) για να μπορέσουμε να βγούμε από την κρίση. «Ποια η δουλειά του κράτους να κάνει τον επιχειρηματία;», αναρωτιόταν ο αρχισυντάκτης του ΑΜΠΕ, ο οποίος ενώ έκανε ευτυχισμένους στους ουρανούς τους Φρίντμαν και Χάγιεκ, ενώ η εκπομπή τον παρουσίαζε ως δημοσιογράφο ειδησεογραφικού σάιτ και όχι του Αθηναϊκού Πρακτορείου (...) Μάλιστα ζητούσε, την ημέρα που στη διεθνή έκθεση της Θεσσαλονίκης του 2011 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έβαζε στη ζωή μας και το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ, εκτός από τις απολύσεις στο Δημόσιο, να πουληθούν και οι ΔΕΚΟ!

«Δηλαδή όταν είχαμε την Ουλέν, την Πάουερ και την Ζίμενς δεν είχαμε νερό, ρεύμα και τηλέφωνα;» ήταν η εύλογη (νεοφιλελεύθερη) απορία του. Και εγώ με τη αφέλεια του αθλητικού ρεπόρτερ σκέφτομαι πως όντως και τότε υπήρχε νερό, ρεύμα και τηλέφωνα. Μόνο στα σπίτια των πλουσίων όμως! Τότε εκείνες τις υπέροχες εποχές, που αναπολεί ο αρχισυντάκτης, ο περιπτεράς είχε το μοναδικό τηλέφωνο της γειτονιάς και στην επαρχία κυκλοφορούσαν με λάμπες πετρελαίου, ενώ δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και την 100χρονη συνεισφορά της διαβόητης Ζίμενς στην ελληνική οικονομία και πιο συγκεκριμένα στα πορτοφόλια ορισμένων!

Μέχρι λοιπόν να πουληθεί και το ΑΜΠΕ και να «αξιοποιηθεί» από κάποιον ιδιώτη, όπως και η υπόλοιπη δημόσια περιουσία, έχω (νομίζω ακόμη τουλάχιστον…) το δικαίωμα να κρίνω τις «πληροφορίες», που στηρίζουν τις φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών και συνολικότερα των πλουσίων, που λυμαίνονται δεκαετίες τούτη τη χώρα. Η λογοκρισία δεν ταιριάζει στην κοσμοθεωρία μου. Έχω την άποψη μου, όπως και ο αρχισυντάκτης του οικονομικού τμήματος τη δική του. Δικαίωμά του και, προφανώς, δικαίωμά μου. Την τέχνη, άλλωστε, της λογοκρισίας δεν την γνωρίζω, ούτε ο πολιτικός χώρος στον οποίο κινούμαι. Άλλοι την εφάρμοσαν, με μεγάλη επιτυχία, στην Ελλάδα…

Να θυμίσω, επίσης, ότι ακόμη και το αστικό σύνταγμα της χώρας αναφέρει ρητώς ότι «οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους». Δεν εξαιρεί αυτούς που έχουν πλοία με προπέλες και φεύγουν… Δεν εξαιρεί τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους μεγαλοεργολάβους και τους μιντιάρχες. Αυτό είναι το θέμα και όχι οι ανοησίες για απόπειρα λογοκρισίας και απαξίωσης της δουλειάς των εργαζομένων στο ΑΜΠΕ. Το θέμα είναι απλά ποιος παλεύει για τα δικαιώματα των εργαζομένων και της κοινωνίας και ποιος θέλει να διακοσμεί, ως γλάστρα με αναρριχητικές φιλοδοξίες, τη βεράντα της οικονομικής χούντας.

ΥΓ1: Δεν επιθυμώ μαθήματα για τον τρόπο λειτουργία της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς. Μας έχουν κάνει, άλλωστε, εντατικά μαθήματα τα τελευταία τρία χρόνια οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Αναρωτιέμαι, όμως, η επιτροπή ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν γνωρίζει τους νόμους της ελεύθερης αγοράς και καταγγέλλει την ελληνική κυβέρνηση για τις προκλητικές φοροαπαλλαγές των Ελλήνων εφοπλιστών;

ΥΓ2: Δηλώνω υπευθύνως ότι δεν επιθυμώ μαθήματα άσκησης του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Αν θεωρεί κάποιος δημοσιογραφικό «λειτούργημα» τα δελτία ειδήσεων και τα ΜΜΕ που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα και τρομοκρατούν, χειραγωγούν και κουνάνε το δάκτυλο στους πολίτες στην ξεπουλημένη λογική «όλοι μαζί τα φάγαμε», προτιμώ τα μαθήματα κηπουρικής…

ΥΓ3: Δηλαδή κύριε αρχισυντάκτη του οικονομικού τμήματος του (Δημόσιου) ΑΜΠΕ, εγώ ως εργαζόμενος στο αθλητικό τμήμα δεν έχω δικαίωμα να κρίνω πληροφορίες οικονομικού ενδιαφέροντος; Αν ήμουν στο ελεύθερο, πολιτιστικό ή στο αστυνομικό ρεπορτάζ, θα το είχα; Διευκρίνισε, παρακαλώ, ποιοι έχουν δικαίωμα άποψης και κριτικής. Στο ΑΜΠΕ, ας πούμε, ο κλητήρας και οι τηλεφωνητές έχουν τέτοιο δικαίωμα; Στην κοινωνία ο εργάτης, ο αυτοαπασχολούμενος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος το έχει;

Συμπεραίνω ότι ο υπαινιγμός του αρχισυντάκτη του οικονομικού τμήματος αφορά μια άποψη, που θα ήθελε πολύ τα οικονομικά να είναι πεδίο δράσης μόνο των τεχνοκρατών και λοιπών …δημοκρατικών δυνάμεων, που συνεργάζονται άψογα με την πλουτοκρατία, εντός και εκτός συνόρων, αλλά η κοινωνία έχει διαφορετική άποψη. Οι εργαζόμενοι που ξεσηκώνονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες σε όλα τα σημεία του πλανήτη και ειδικά στον ευρωπαϊκό Νότο, σίγουρα θα διαφωνήσουν. Για τον προφανή λόγο ότι θέλουν να πάρουν τη ζωή τους από τα χέρια των ειδικών και αυτών που βλέπουν μόνο κέρδη, νούμερα και όχι ανθρώπους…

ΥΓ4: Τα πλοία, λοιπόν, των Ελλήνων εφοπλιστών έχουν προπέλες και φεύγουν… Σκεφτείτε τις περίπου 60 φοροαπαλλαγές τους, το γεγονός ότι έχουν επενδύσει δεκάδες δισ. ευρώ για την παραγγελία πολλών νέων πλοίων, μέσα στην κρίση, και κανένα από αυτά δεν θα κατασκευαστεί στα ελληνικά ναυπηγεία, συν το γεγονός ότι στα πληρώματα των πλοίων μόνο ο καπετάνιος και ο πρώτος μηχανικός είναι Έλληνες. Σκεφτείτε ότι το εφοπλιστικό κεφάλαιο είναι πίσω από ΜΜΕ, τράπεζες, κατασκευές, ποδόσφαιρο και περιμένει να επωφεληθεί και από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

Σκεφτείτε ότι στην Ελβετία, το Λουξεμβούργο και άλλους φορολογικούς παραδείσους έχουν αμύθητα ποσά. Αναλογιστείτε ότι την ώρα που η κοινωνία ισοπεδώνεται, αυτοί έχουν αγοράσει τα πιο ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο και άλλα πολλά. Θυμηθείτε τον πάμπλουτο λεβεντομαλάκα που έλεγε με περίσσιο θράσος «πως για να με φορολογήσει ο Τσίπρας πρέπει πρώτα να με βρει…».  Προσωπικά όλα αυτά έρχονται στο μυαλό μου και εύχομαι να πραγματοποιήσουν την απειλή τους, να βάλουν μπρος τις προπέλες τους και να πάνε στο καλό… Αλλά, μην ανησυχείτε, δεν πρόκειται να το κάνουν, καθώς πουθενά δεν θα βρουν τέτοια πολιτική προστασία και στην Ελλάδα έχουν τις βίλες και τα κότερα τους…

ΥΓ5: Τα περί ντροπής επιστρέφονται!

Η ΕΕ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΑΠΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΑΓΟΡΑΣ…

Ακολουθεί η καταγγελία της επιτροπής ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ημερομηνία 17 Αυγούστου 2012 και όχι… παρελθόντων δεκαετιών, το οποίο αποκάλυψε η εφημερίδα «Αυγή» στις 15/9/2102 και εξαφανίστηκε από τα υπόλοιπα ΜΜΕ:

«Η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισιόν έχει αποστείλει από τις 17 Αυγούστου έγγραφο στην ελληνική κυβέρνηση -με το οποίο θέτει συνολικά 35 κρίσιμα ερωτήματα, με στόχο να διερευνήσει την ύπαρξη κρατικών μέτρων προς όφελος των ναυτιλιακών εταιρειών στην Ελλάδα και, στην περίπτωση που διαπιστωθεί η ύπαρξη τέτοιων μέτρων, να ελέγξει κατά πόσο τα μέτρα αυτά είναι συμβατά με την εσωτερική αγορά. Για την αποστολή απαντήσεων τέθηκε προθεσμία 20 ημερών, η οποία παρήλθε, για να σταλούν και να ελεγχθούν ώστε να διαπιστωθεί εάν θα κινηθεί νομική διαδικασία εις βάρος της χώρας μας. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως η κυβέρνηση θα πρέπει να καταργήσει αμέσως όσες φοροαπαλλαγές αντίκεινται στο κοινοτικό δίκαιο προκειμένου να μην παραπεμφθεί η χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Η Ε.Ε. κάλεσε την κυβέρνηση να δώσει μεταξύ άλλων αναφορά για τις οκτώ εξής απαλλαγές:

1. Ειδικός φόρος επί των ακινήτων

Ο Νόμος 3091/2002 προβλέπει ότι οι εγκατεστημένες στην Ελλάδα ναυτιλιακές εταιρείες του Α.Ν. 89/1967 και λοιπές πλοιοκτήτριες εταιρείες εμπορικών πλοίων απαλλάσσονται από έναν ειδικό φόρο που θα όφειλαν κανονικά προκειμένου τα ακίνητα που ιδιοχρησιμοποιούν αποκλειστικώς ως γραφεία ή αποθήκες για την κάλυψη λειτουργικών τους αναγκών ή τα οποία εκμισθώνουν σε παρόμοιες εταιρείες να χρησιμοποιούνται αποκλειστικώς ως γραφεία ή αποθήκες για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών.

Ο Νόμος 3943/2011 φαίνεται ότι είναι ο πλέον πρόσφατος με τον οποίον επανήλθε σε ισχύ η συγκεκριμένη απαλλαγή για τις ναυτιλιακές εταιρείες.

Άλλες απαλλαγές: Απαλλαγή από τον φόρο χωρητικότητας, μείωση των καταβλητέων εξόδων που σχετίζονται με την εργασία, απαλλαγή από τη φορολογία υπεραξίας και μερισμάτων, τη φορολογία κληρονομιάς, τα τέλη χαρτοσήμου, τον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου κ.ά. Η προκαταρκτική άποψη της Επιτροπής είναι ότι δεν μπορεί να γίνει δεκτή κανενός είδους ενίσχυση για τις εταιρείες οι οποίες δεν είναι γνήσιες ναυτιλιακές επιχειρήσεις.

2. Φόρος συγκέντρωσης κεφαλαίου

Ο Ν. 1676/1986 προβλέπει μεταξύ άλλων ειδικό φόρο 1% επί της συγκέντρωσης κεφαλαίου, ήτοι επί της σύστασης, μετατροπής ή συγχώνευσης εταιρείας, της αύξησης κεφαλαίου ή της εισφοράς κεφαλαίου. Το άρθρο 22 στοιχείο β' του Ν. 1676/86 που προέβλεπε την απαλλαγή από τον φόρο συγκέντρωσης κεφαλαίου της συμπλοιοκτησίας, των ναυτιλιακών κοινοπραξιών και των κάθε μορφής ναυτιλιακών εταιρειών καταργήθηκε με το άρθρο 24 παρ. 3 του Ν. 3763/09 για την ενσωμάτωση της Οδηγίας ΦΠΑ.

3. Ενιαίος ειδικός φόρος επί των πετρελαιοειδών

Οι ελληνικές αρχές καλούνται να αιτιολογήσουν το γιατί οι ναυτιλιακές εταιρείες πρέπει να απαλλάσσονται από τη φορολογία αυτή και εάν αυτό είναι συμβατό με τις κατευθυντήριες γραμμές.

4. Απαλλαγή από λοιπή φορολογία βάσει του Ν. 3763/2009

Το άρθρο 39 του Ν. 3763/2009 τροποποίησε το άρθρο 35 του Ν. 814/1978 προκειμένου να συμπεριληφθούν οι εταιρείες οι οποίες έχουν συσταθεί στην Ελλάδα βάσει του άρθρου 25 του Ν. 27/1975 στο πεδίο εφαρμογής από κάθε φόρο, τέλος, εισφορά ή κράτηση υπέρ του Δημοσίου, από κάθε τέλος χαρτοσήμου και από κάθε άλλη επιβάρυνση, με ορισμένες εξαιρέσεις σε σχέση με κέρδη προερχόμενα από τις δραστηριότητες που περιγράφονται στο ίδιο άρθρο 25 του Ν. 27/1975. Η Ε.Ε. ζητά να μάθει τον σκοπό της τροποποίησης και να διευκρινίσει η Αθήνα κατά πόσο άλλους είδους απαλλαγές κατέστησαν εφαρμοστέες στις ναυτιλιακές εταιρείες με διατάξεις του Ν. 3763/2009 ή με οποιαδήποτε άλλη πρόσφατη φορολογική νομοθεσία.

5. Μείωση συναφούς με την εργασία κόστους

Η Ελλάδα καλείται να εξηγήσει αναλυτικά τον τρόπο με τον οποίο συμμορφώνεται ή αυθαιρετεί με τα προβλεπόμενα για μείωση του ύψους ή απαλλαγή από την καταβολή εισφορών κοινωνικής ασφάλισης ή/και από την καταβολή φόρου εισοδήματος από τους ναυτικούς, αλλά μόνον για τους ναυτικούς οι οποίοι είναι πολίτες της Ε.Ε./του ΕΟΧ και εφόσον εργάζονται σε πλοία (συμπεριλαμβανομένων των οχηματαγωγών ro-ro) που εξυπηρετούν τακτικές γραμμές επιβατικών μεταφορών μεταξύ λιμένων της Ε.Ε./του ΕΟΧ.

6. Νόμος 2843/2000

Με τον Νόμο 2843/2000 δημιουργήθηκε μια ειδική μορφή ανώνυμης εταιρείας, η ΕΕΠΝ, της οποίας αποκλειστικός σκοπός είναι η πραγματοποίηση επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία.

Σύμφωνα με το άρθρο 23 του ίδιου νόμου το εισόδημα που αποκτάται από την ΕΕΠΝ και το εισόδημα που αποκτούν εξ αυτής οι μέτοχοι, είτε υπό τη μορφή μερισμάτων είτε υπό τη μορφή διανομών κεφαλαίου και της υπεραξίας αυτού, απαλλάσσονται από κάθε άμεσο ή έμμεσο φόρο, εισφορά ή κράτηση.

7. Ετήσιες εισφορές σε σχέση με δάνεια - Νόμος 128/75

Βάσει του Ν. 128/1975, με ελάχιστες εξαιρέσεις, επιβάλλεται ετήσια εισφορά 0,6% (0,05% σε μηνιαία βάση) επί του μέσου ανεξόφλητου μηνιαίου υπολοίπου κάθε δανείου που έχει χορηγηθεί από τράπεζα προς έναν κάτοικο Ελλάδας. Επικρατεί η εντύπωση ότι οι ναυτιλιακές εταιρείες απαλλάσσονται από αυτή τη εισφορά.

8. Καθεστώς των πλοίων ναυτιλιακής εταιρείας πλοίων αναψυχής (πλοίων ΝΕΠΑ) και ευνοϊκές φορολογικές ρυθμίσεις που ισχύουν για αυτές.»

Με συναδελφικούς χαιρετισμούς

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ

Εργαζόμενος στο αθλητικό τμήμα του ΑΜΠΕ, που ξεδιάντροπα επεκτείνει το ενδιαφέρον του και σε οικονομικά θέματα, χωρίς, μάλιστα, την απαραίτητη έγκριση από τη σχολή του Σικάγου…